countenance
US /ˈkaʊn.t̬ən.əns/
UK /ˈkaʊn.t̬ən.əns/
1.
wajah, ekspresi muka
a person's face or facial expression
:
•
Her calm countenance reassured everyone in the room.
Wajahnya yang tenang menenangkan semua orang di dalam bilik.
•
He had a stern countenance that rarely showed emotion.
Dia mempunyai wajah yang tegas yang jarang menunjukkan emosi.
1.
membenarkan, menerima
admit as acceptable or possible
:
•
The school board would not countenance any form of bullying.
Lembaga sekolah tidak akan membenarkan sebarang bentuk buli.
•
I cannot countenance such disrespectful behavior.
Saya tidak boleh membenarkan tingkah laku tidak hormat seperti itu.