volition
US /vəˈlɪʃ.ən/
UK /vəˈlɪʃ.ən/

1.
irade, istek
the faculty or power of using one's will
:
•
He signed the contract of his own volition.
Sözleşmeyi kendi isteğiyle imzaladı.
•
The decision was made without any external coercion, purely by his own volition.
Karar, herhangi bir dış zorlama olmaksızın, tamamen kendi isteğiyle alındı.