superlative
US /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
UK /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
1.
üstün, en iyi
of the highest quality or degree
:
•
The chef prepared a superlative meal for the guests.
Şef, misafirler için üstün bir yemek hazırladı.
•
Her performance was truly superlative.
Performansı gerçekten üstündü.
1.
üstünlük derecesi, süperlatif
the highest degree of comparison of an adjective or adverb (e.g., 'biggest', 'most beautiful')
:
•
In grammar, 'tallest' is the superlative form of 'tall'.
Dilbilgisinde 'en uzun', 'uzun' kelimesinin üstünlük halidir.
•
She used the superlative 'most beautiful' to describe the sunset.
Gün batımını anlatmak için 'en güzel' üstünlük derecesini kullandı.