residence
US /ˈrez.ə.dəns/
UK /ˈrez.ə.dəns/
1.
konut, ikametgah, ev
a person's home; the place where someone lives
:
•
The President's official residence is the White House.
Başkanın resmi konutu Beyaz Saray'dır.
•
She changed her residence to a new city.
İkametgahını yeni bir şehre taşıdı.
2.
ikamet, kalma
the act of residing in a place
:
•
Proof of residence is required for voter registration.
Seçmen kaydı için ikamet belgesi gereklidir.
•
His long residence in the country made him fluent in the local language.
Ülkedeki uzun ikametgahı onu yerel dilde akıcı hale getirdi.