outwit
US /ˌaʊtˈwɪt/
UK /ˌaʊtˈwɪt/
1.
zekasıyla alt etmek, kurnazlıkla yenmek
defeat (someone) by using one's intelligence or cunning
:
•
The clever detective managed to outwit the criminal.
Zeki dedektif, suçluyu zekasıyla alt etmeyi başardı.
•
She always finds a way to outwit her opponents in debates.
Tartışmalarda rakiplerini her zaman zekasıyla alt etmenin bir yolunu bulur.