impairment
US /ɪmˈper.mənt/
UK /ɪmˈper.mənt/
1.
bozukluk, hasar, zayıflama
the state of being diminished, damaged, or weakened, especially a bodily or mental function
:
•
The accident resulted in a permanent visual impairment.
Kaza kalıcı bir görme bozukluğuna neden oldu.
•
Early detection can help manage cognitive impairment.
Erken teşhis, bilişsel bozukluğun yönetilmesine yardımcı olabilir.