duke

US /duːk/
UK /duːk/
"duke" picture
1.

dük

a male ruler of a small independent state

:
•
The Duke of Burgundy was a powerful figure in medieval Europe.
Burgonya Dükü, Orta Çağ Avrupa'sında güçlü bir figürdü.
•
The grand duke ruled his territory with an iron fist.
Büyük dük, topraklarını demir yumrukla yönetti.
:
princenoblemanlord
2.

dük

a nobleman of the highest hereditary rank in the British and certain other peerages, ranking below a prince and above a marquess

:
•
The Duke of Edinburgh is a title held by a member of the British royal family.
Edinburgh Dükü, İngiliz kraliyet ailesinin bir üyesi tarafından taşınan bir unvandır.
•
He inherited the title of duke from his father.
Dük unvanını babasından miras aldı.
:
noblemanpeerlord
1.

yumruklamak, dövüşmek

to use one's fists to fight or hit someone

:
•
He threatened to duke him if he didn't leave.
Gitmezse onu döveceğini söyledi.
•
The two boxers were ready to duke it out in the ring.
İki boksör ringde yumruklaşmaya hazırdı.
:
punchhitfightbrawl
:
duke it out