doom
US /duːm/
UK /duːm/
1.
kader, felaket, son
an unhappy or terrible future; a person's or thing's inevitable destiny
:
•
The ancient prophecy spoke of a terrible doom for the kingdom.
Antik kehanet, krallık için korkunç bir kaderden bahsediyordu.
•
He faced his doom with courage.
Kaderiyle cesurca yüzleşti.
1.
mahkum etmek, kaderini belirlemek
to condemn (someone or something) to a terrible fate
:
•
The court decided to doom him to life imprisonment.
Mahkeme onu ömür boyu hapse mahkum etmeye karar verdi.
•
The bad weather seemed to doom their plans for a picnic.
Kötü hava, piknik planlarını mahvetmiş gibi görünüyordu.