confront
US /kənˈfrʌnt/
UK /kənˈfrʌnt/
1.
yüzleşmek, karşılaşmak
meet (someone) face to face with hostile or argumentative intent
:
•
She decided to confront her accuser in court.
Mahkemede suçlayıcısıyla yüzleşmeye karar verdi.
•
He had to confront his fears to overcome them.
Korkularını yenmek için onlarla yüzleşmek zorundaydı.
2.
yüzleştirmek, sunmak
present (a difficulty, problem, or accusation) to someone for consideration or action
:
•
The police decided to confront him with the evidence.
Polis, onu delillerle yüzleştirmeye karar verdi.
•
The report confronts us with the harsh realities of climate change.
Rapor, bizi iklim değişikliğinin acı gerçekleriyle yüzleştiriyor.