unprejudiced
US /ʌnˈpredʒ.ə.dɪst/
UK /ʌnˈpredʒ.ə.dɪst/
1.
ปราศจากอคติ, เป็นกลาง
not having or showing a prejudice; impartial
:
•
A judge must remain unprejudiced to ensure fairness.
ผู้พิพากษาต้องคงความเป็นกลางเพื่อให้เกิดความยุติธรรม
•
Her unprejudiced view allowed her to see both sides of the argument.
มุมมองที่ปราศจากอคติของเธอทำให้เธอมองเห็นทั้งสองด้านของการโต้แย้ง