tunefulness
US /ˈtuːnfəlnəs/
UK /ˈtuːnfəlnəs/
1.
ความไพเราะ, ความมีท่วงทำนอง
the quality of being tuneful; melodiousness.
:
•
The tunefulness of the birdsong filled the morning air.
ความไพเราะของเสียงนกร้องเติมเต็มอากาศยามเช้า
•
Despite its complexity, the symphony retained a remarkable tunefulness.
แม้จะซับซ้อน แต่ซิมโฟนีก็ยังคงความไพเราะที่น่าทึ่ง