temper
US /ˈtem.pɚ/
UK /ˈtem.pɚ/
1.
อารมณ์, ความโกรธ
a person's state of mind seen in terms of their being angry or calm
:
•
He has a very bad temper.
เขาเป็นคนอารมณ์ไม่ดี
•
She lost her temper and shouted at him.
เธอโมโหและตะโกนใส่เขา
2.
อารมณ์ร้อน, ความโกรธง่าย
a tendency to become angry easily
:
•
He has a short temper.
เขาเป็นคนอารมณ์ร้อน
•
Beware of his quick temper.
ระวังอารมณ์ร้อนของเขา
1.
ชุบแข็ง, ทำให้แข็ง
improve the hardness and elasticity of (steel or other metal) by reheating and then cooling it
:
•
The blacksmith will temper the steel to make it stronger.
ช่างตีเหล็กจะชุบแข็งเหล็กเพื่อให้แข็งแรงขึ้น
•
The blades were carefully tempered for optimal performance.
ใบมีดถูกชุบแข็งอย่างระมัดระวังเพื่อประสิทธิภาพสูงสุด