superlative
US /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
UK /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
1.
เลิศ, ยอดเยี่ยม
of the highest quality or degree
:
•
The chef prepared a superlative meal for the guests.
เชฟเตรียมอาหารเลิศรสสำหรับแขก
•
Her performance was truly superlative.
การแสดงของเธอยอดเยี่ยมจริงๆ
1.
ขั้นสูงสุด
the highest degree of comparison of an adjective or adverb (e.g., 'biggest', 'most beautiful')
:
•
In grammar, 'tallest' is the superlative form of 'tall'.
ในไวยากรณ์ 'tallest' เป็นรูปขั้นสูงสุดของ 'tall'
•
She used the superlative 'most beautiful' to describe the sunset.
เธอใช้คำขั้นสูงสุด 'สวยที่สุด' เพื่ออธิบายพระอาทิตย์ตก