reticence
US /ˈret̬.ə.səns/
UK /ˈret̬.ə.səns/
1.
ความเงียบขรึม, ความไม่เต็มใจ, ความสงวนท่าที
the quality of being reticent; reserve
:
•
His natural reticence made him a difficult interview subject.
ความเงียบขรึมโดยธรรมชาติของเขาทำให้เขากลายเป็นผู้ถูกสัมภาษณ์ที่ยาก
•
Despite her initial reticence, she eventually shared her story.
แม้จะมีความเงียบขรึมในตอนแรก แต่ในที่สุดเธอก็เล่าเรื่องราวของเธอ