provocation
US /ˌprɑː.vəˈkeɪ.ʃən/
UK /ˌprɑː.vəˈkeɪ.ʃən/
1.
การยั่วยุ, การกระตุ้น
action or speech that makes someone annoyed or angry, especially deliberately
:
•
He reacted violently to the slightest provocation.
เขาตอบโต้รุนแรงต่อการยั่วยุเพียงเล็กน้อย
•
The police were trained to handle situations without provocation.
ตำรวจได้รับการฝึกฝนให้จัดการสถานการณ์โดยไม่มีการยั่วยุ
2.
ชนวน, สาเหตุ
something that causes a reaction or response
:
•
The new policy was a provocation for widespread protests.
นโยบายใหม่เป็นชนวนให้เกิดการประท้วงอย่างกว้างขวาง
•
His silence was a deliberate provocation.
ความเงียบของเขาเป็นการยั่วยุโดยเจตนา