poison
US /ˈpɔɪ.zən/
UK /ˈpɔɪ.zən/
1.
ยาพิษ, สารพิษ
a substance that is capable of causing the illness or death of a living organism when introduced or absorbed.
:
•
The detective suspected the victim was killed by poison.
นักสืบสงสัยว่าเหยื่อถูกฆ่าด้วยยาพิษ
•
Keep all household poisons out of reach of children.
เก็บสารพิษในครัวเรือนทั้งหมดให้พ้นมือเด็ก
1.
วางยาพิษ, ทำให้เป็นพิษ
administer poison to (a person or animal), especially with criminal intent.
:
•
The killer tried to poison his victim with a tainted drink.
ฆาตกรพยายามวางยาพิษเหยื่อด้วยเครื่องดื่มที่ปนเปื้อน
•
The factory illegally dumped waste that could poison the river.
โรงงานทิ้งของเสียอย่างผิดกฎหมายที่อาจเป็นพิษต่อแม่น้ำ
2.
บ่อนทำลาย, ทำให้เสียหาย
have a harmful or destructive effect on.
:
•
His negative attitude began to poison the team's morale.
ทัศนคติเชิงลบของเขาเริ่มบ่อนทำลายขวัญกำลังใจของทีม
•
Gossip can poison relationships and trust.
การนินทาสามารถบ่อนทำลายความสัมพันธ์และความไว้วางใจได้