plaintiff
US /ˈpleɪn.t̬ɪf/
UK /ˈpleɪn.t̬ɪf/
1.
โจทก์, ผู้ฟ้องร้อง
a person who brings a case against another in a court of law.
:
•
The plaintiff sought damages for the injuries sustained.
โจทก์เรียกร้องค่าเสียหายสำหรับการบาดเจ็บที่ได้รับ
•
The judge ruled in favor of the plaintiff.
ผู้พิพากษาตัดสินให้โจทก์ชนะคดี