outwit
US /ˌaʊtˈwɪt/
UK /ˌaʊtˈwɪt/
1.
เอาชนะด้วยไหวพริบ, หลอกล่อ
defeat (someone) by using one's intelligence or cunning
:
•
The clever detective managed to outwit the criminal.
นักสืบผู้ฉลาดสามารถเอาชนะอาชญากรได้ด้วยไหวพริบ
•
She always finds a way to outwit her opponents in debates.
เธอหาวิธีเอาชนะคู่ต่อสู้ในการโต้วาทีได้เสมอ