original jurisdiction
US /əˌrɪdʒ.ə.nəl ˌdʒʊr.ɪsˈdɪk.ʃən/
UK /əˌrɪdʒ.ə.nəl ˌdʒʊr.ɪsˈdɪk.ʃən/
1.
เขตอำนาจศาลชั้นต้น, อำนาจศาลเดิม
the authority of a court to hear a case for the first time, as opposed to appellate jurisdiction, which is the authority to review a lower court's decision
:
•
The Supreme Court has original jurisdiction in cases involving states or ambassadors.
ศาลฎีกามีเขตอำนาจศาลชั้นต้นในคดีที่เกี่ยวข้องกับรัฐหรือเอกอัครราชทูต
•
Most cases begin in courts with original jurisdiction.
คดีส่วนใหญ่เริ่มต้นในศาลที่มีเขตอำนาจศาลชั้นต้น