mouth
US /maʊθ/
UK /maʊθ/
1.
ปาก
the opening in the lower part of the human face, surrounded by the lips, through which food is taken in and from which speech and other sounds are emitted
:
•
He opened his mouth to speak.
เขาอ้าปากพูด
•
She put a spoonful of soup into the baby's mouth.
เธอป้อนซุปหนึ่งช้อนเข้าปากเด็ก
1.
พูด, ออกเสียง
to speak or utter (something) especially in a pompous or insincere way
:
•
He just mouthed platitudes without any real conviction.
เขาแค่พูดคำพูดซ้ำซากโดยไม่มีความเชื่อมั่นจริงจัง
•
Don't just mouth the words; understand their meaning.
อย่าแค่พูดคำพูด; จงเข้าใจความหมายของมัน