mind
US /maɪnd/
UK /maɪnd/
1.
จิตใจ, ความคิด
the element of a person that enables them to be aware of the world and their experiences, to think, and to feel; the faculty of consciousness and thought.
:
•
She has a brilliant mind.
เธอมีจิตใจที่ยอดเยี่ยม
•
Keep an open mind.
เปิดใจให้กว้าง
2.
ความสนใจ, ความคิด
a person's attention or thoughts
:
•
My mind was elsewhere.
ใจของฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
•
He put his mind to the task.
เขาทุ่มเทความคิดให้กับงาน
1.
รังเกียจ, ไม่ชอบ
to object to or dislike (something)
:
•
Do you mind if I open the window?
คุณจะรังเกียจไหมถ้าฉันเปิดหน้าต่าง
•
I don't mind waiting.
ฉันไม่รังเกียจที่จะรอ
2.
ใส่ใจ, ระวัง
to pay attention to; heed
:
•
Mind your step!
ระวังก้าวของคุณ!
•
He told me to mind my own business.
เขาบอกให้ฉันสนใจเรื่องของตัวเอง