insufficiency
US /ˌɪn.səˈfɪʃ.ən.si/
UK /ˌɪn.səˈfɪʃ.ən.si/
1.
ความไม่เพียงพอ, การขาดแคลน, ความบกพร่อง
the quality of being inadequate or insufficient
:
•
The insufficiency of funds led to the project's delay.
ความไม่เพียงพอของเงินทุนทำให้โครงการล่าช้า
•
There was an insufficiency of evidence to convict him.
มีหลักฐานไม่เพียงพอที่จะตัดสินว่าเขามีความผิด