inhibitor
US /ɪnˈhɪb.ɪ.t̬ɚ/
UK /ɪnˈhɪb.ɪ.t̬ɚ/
1.
สารยับยั้ง, ตัวยับยั้ง
a substance which slows down or prevents a process, such as a chemical reaction, or reduces the activity of a particular enzyme or other agent.
:
•
The drug acts as an inhibitor of the enzyme.
ยาทำหน้าที่เป็นสารยับยั้งเอนไซม์
•
Corrosion inhibitors are added to prevent rust.
มีการเติมสารยับยั้งการกัดกร่อนเพื่อป้องกันสนิม
2.
ตัวยับยั้ง, อุปสรรค
a person or thing that inhibits or restrains.
:
•
Fear can be a powerful inhibitor of progress.
ความกลัวอาจเป็นตัวยับยั้งความก้าวหน้าที่มีประสิทธิภาพ
•
Lack of resources was a major inhibitor to the project's completion.
การขาดแคลนทรัพยากรเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการดำเนินโครงการให้สำเร็จ