inhibit
US /ɪnˈhɪb.ɪt/
UK /ɪnˈhɪb.ɪt/
1.
ยับยั้ง, ขัดขวาง, กีดกัน
to hinder, restrain, or prevent an action or process
:
•
Fear can inhibit people from expressing their true feelings.
ความกลัวสามารถยับยั้งผู้คนจากการแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของพวกเขาได้
•
The new regulations will inhibit economic growth.
กฎระเบียบใหม่จะยับยั้งการเติบโตทางเศรษฐกิจ
2.
ยับยั้ง, ทำให้รู้สึกไม่เป็นธรรมชาติ, ทำให้เขินอาย
to make someone feel self-conscious and unable to act in a relaxed and natural way
:
•
His presence seemed to inhibit her.
การปรากฏตัวของเขาดูเหมือนจะทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นธรรมชาติ
•
Don't let fear of failure inhibit you from trying new things.
อย่าให้ความกลัวความล้มเหลวมายับยั้งคุณจากการลองสิ่งใหม่ๆ