independent
US /ˌɪn.dɪˈpen.dənt/
UK /ˌɪn.dɪˈpen.dənt/
1.
อิสระ, เป็นอิสระ
free from outside control; not subject to another's authority.
:
•
The country gained its independent status in 1960.
ประเทศได้รับสถานะอิสระในปี 1960
•
She is a strong, independent woman.
เธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและเป็นอิสระ
2.
แยกจากกัน, ไม่ขึ้นกับ
not connected with another or with each other; separate.
:
•
These two issues are completely independent of each other.
สองประเด็นนี้แยกจากกันโดยสิ้นเชิง
•
The study found no independent evidence to support the claim.
การศึกษาไม่พบหลักฐานอิสระใดๆ ที่สนับสนุนข้อกล่าวอ้าง
1.
ผู้เป็นอิสระ, ผู้สมัครอิสระ
an independent person or body.
:
•
The committee is composed of independents.
คณะกรรมการประกอบด้วยผู้เป็นอิสระ
•
He ran for office as an independent.
เขาลงสมัครรับเลือกตั้งในฐานะผู้สมัครอิสระ