implant
US /ɪmˈplænt/
UK /ɪmˈplænt/
1.
ฝัง, ปลูกถ่าย
to insert or fix (tissue or an artificial object) in a person's body, especially by surgery
:
•
The surgeon will implant a pacemaker in the patient's chest.
ศัลยแพทย์จะฝังเครื่องกระตุ้นหัวใจในหน้าอกของผู้ป่วย
•
Dental implants are a common procedure for replacing missing teeth.
รากฟันเทียมเป็นขั้นตอนทั่วไปสำหรับการเปลี่ยนฟันที่หายไป
2.
ปลูกฝัง, ฝังแน่น, สร้าง
to establish (an idea) in a person's mind
:
•
The teacher tried to implant a love of reading in her students.
ครูพยายามปลูกฝังความรักในการอ่านให้กับนักเรียน
•
His parents worked hard to implant strong values in him.
พ่อแม่ของเขาทำงานหนักเพื่อปลูกฝังค่านิยมที่แข็งแกร่งในตัวเขา
1.
รากฟันเทียม, การปลูกถ่าย
an artificial object or piece of tissue inserted or grafted into the body
:
•
The patient received a cochlear implant to restore hearing.
ผู้ป่วยได้รับการฝังประสาทหูเทียมเพื่อฟื้นฟูการได้ยิน
•
Breast implants are a common cosmetic surgery procedure.
การเสริมหน้าอกเป็นขั้นตอนการศัลยกรรมเสริมความงามที่พบบ่อย