grudge
US /ɡrʌdʒ/
UK /ɡrʌdʒ/
1.
ความแค้น, ความไม่พอใจ
a persistent feeling of ill will or resentment resulting from a past insult or injury
:
•
She held a grudge against him for years after their argument.
เธอเก็บความแค้นไว้กับเขาเป็นปีหลังจากที่พวกเขาโต้เถียงกัน
•
It's hard to let go of a grudge, but it's necessary for peace of mind.
มันยากที่จะปล่อยวางความแค้น แต่มันจำเป็นสำหรับความสงบทางใจ
1.
อิจฉา, เสียดาย
to give or allow (something) unwillingly, reluctantly, or resentfully
:
•
I don't grudge him his success; he worked hard for it.
ฉันไม่อิจฉาความสำเร็จของเขาหรอก เขาทำงานหนักเพื่อมัน
•
She didn't grudge the extra hours she spent helping her friend.
เธอไม่เสียดายเวลาพิเศษที่ใช้ช่วยเพื่อนของเธอ