grimace
US /ˈɡrɪm.əs/
UK /ˈɡrɪm.əs/
1.
หน้าบูดบึ้ง, การบิดเบี้ยว
an ugly, twisted expression on a person's face, typically expressing disgust, pain, or wry amusement
:
•
He made a grimace of pain when he twisted his ankle.
เขาทำหน้าบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวดเมื่อข้อเท้าพลิก
•
Her smile was more of a grimace than genuine amusement.
รอยยิ้มของเธอเป็นเหมือนการบิดเบี้ยวมากกว่าความสนุกสนานที่แท้จริง
1.
ทำหน้าบูดบึ้ง, ทำหน้าบึ้ง
make a grimace
:
•
He grimaced at the bitter taste of the medicine.
เขาทำหน้าบูดบึ้งกับรสขมของยา
•
She grimaced as the dentist began the procedure.
เธอทำหน้าบูดบึ้งเมื่อทันตแพทย์เริ่มขั้นตอน