fencing
US /ˈfen.sɪŋ/
UK /ˈfen.sɪŋ/
1.
ฟันดาบ
the sport of fighting with swords, especially foils, épées, or sabres, in which the aim is to touch the opponent's body with the tip or edge of the sword
:
•
She won a gold medal in fencing at the Olympics.
เธอได้รับเหรียญทองในการแข่งขันฟันดาบในโอลิมปิก
•
He practices fencing twice a week.
เขาฝึกฟันดาบสัปดาห์ละสองครั้ง
2.
รั้ว, เครื่องกั้น
a barrier, railing, or other upright structure, typically of wood or wire, enclosing an area of ground to mark a boundary, control access, or prevent escape
:
•
The property is surrounded by a wooden fencing.
ทรัพย์สินถูกล้อมรอบด้วยรั้วไม้
•
They are installing new chain-link fencing around the park.
พวกเขากำลังติดตั้งรั้วตาข่ายใหม่รอบสวนสาธารณะ