fame
US /feɪm/
UK /feɪm/
1.
ชื่อเสียง, ความโด่งดัง, เกียรติยศ
the state of being known or talked about by many people, especially as a result of notable achievements.
:
•
Her sudden rise to fame was unexpected.
การขึ้นสู่ชื่อเสียงอย่างกะทันหันของเธอเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด
•
He achieved international fame as a musician.
เขาได้รับชื่อเสียงระดับนานาชาติในฐานะนักดนตรี
1.
ทำให้มีชื่อเสียง, ทำให้โด่งดัง
to make famous or well-known.
:
•
The scandal helped to fame the obscure politician.
เรื่องอื้อฉาวช่วยทำให้นักการเมืองที่ไม่เป็นที่รู้จักมีชื่อเสียง
•
His unique artistic style will eventually fame him.
สไตล์ศิลปะที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาจะทำให้เขามีชื่อเสียงในที่สุด