drug
US /drʌɡ/
UK /drʌɡ/
1.
ยา, เภสัชภัณฑ์
a medicine or other substance which has a physiological effect when ingested or otherwise introduced into the body.
:
•
The doctor prescribed a new drug for her condition.
หมอสั่งยาใหม่สำหรับอาการของเธอ
•
Many common drugs can be bought over the counter.
ยาสามัญหลายชนิดสามารถซื้อได้ตามร้านขายยา
2.
ยาเสพติด, สารเสพติด
an illegal substance that causes addiction, habituation, or a marked change in consciousness, mood, or behavior.
:
•
He was arrested for possession of illegal drugs.
เขาถูกจับกุมในข้อหาครอบครองยาเสพติดผิดกฎหมาย
•
The government is trying to combat the spread of illicit drugs.
รัฐบาลกำลังพยายามต่อสู้กับการแพร่กระจายของยาเสพติดผิดกฎหมาย
1.
วางยา, ให้ยาเสพติด
add a narcotic or other drug to (food or drink).
:
•
Someone must have drugged his drink.
ต้องมีคนวางยาในเครื่องดื่มของเขาแน่ๆ
•
The kidnappers drugged their victim to keep her quiet.
คนร้ายวางยาเหยื่อเพื่อให้เธอเงียบ