despondency
US /dɪˈspɑːn.dən.si/
UK /dɪˈspɑːn.dən.si/
1.
ความสิ้นหวัง, ความท้อแท้, ความหดหู่
a state of low spirits caused by loss of hope or courage
:
•
After losing his job, he fell into a deep state of despondency.
หลังจากตกงาน เขาก็ตกอยู่ในภาวะสิ้นหวังอย่างลึกซึ้ง
•
Her prolonged illness led to a sense of despondency.
อาการป่วยที่ยืดเยื้อของเธอนำไปสู่ความรู้สึกสิ้นหวัง