convict
US /kənˈvɪkt/
UK /kənˈvɪkt/
1.
ตัดสินว่ามีความผิด, ลงโทษ
declare (someone) to be guilty of a criminal offense by the verdict of a jury or the decision of a judge in a court of law
:
•
The jury decided to convict him of the crime.
คณะลูกขุนตัดสินใจตัดสินว่าเขามีความผิดในอาชญากรรม
•
It's difficult to convict someone without strong evidence.
เป็นการยากที่จะตัดสินว่าใครมีความผิดโดยไม่มีหลักฐานที่แข็งแกร่ง
1.
นักโทษ, ผู้ต้องขัง
a person found guilty of a criminal offense and serving a sentence of imprisonment
:
•
The escaped convict was quickly apprehended by the police.
นักโทษที่หลบหนีถูกตำรวจจับกุมได้อย่างรวดเร็ว
•
He spent years as a convict before his release.
เขาใช้เวลาหลายปีในฐานะนักโทษก่อนที่จะได้รับการปล่อยตัว