causative
US /ˈkɑː.zə.t̬ɪv/
UK /ˈkɑː.zə.t̬ɪv/
1.
ที่เป็นเหตุ, ที่เป็นสาเหตุ
acting as a cause
:
•
The virus was the causative agent of the disease.
ไวรัสเป็นตัวการก่อให้เกิดโรค
•
Lack of sleep is often a causative factor in poor concentration.
การอดนอนมักเป็นปัจจัยก่อให้เกิดสมาธิไม่ดี
2.
เหตุการณ์
(of a verb) expressing causation
:
•
In 'She made him laugh', 'made' is a causative verb.
ในประโยค 'She made him laugh' คำว่า 'made' เป็นกริยาเหตุการณ์
•
Many languages have distinct causative verb forms.
หลายภาษามีรูปกริยาเหตุการณ์ที่แตกต่างกัน
1.
คำกริยาเหตุการณ์, คำที่แสดงเหตุการณ์
a causative verb or other word
:
•
The linguist analyzed the use of causatives in the sentence structure.
นักภาษาศาสตร์วิเคราะห์การใช้คำกริยาเหตุการณ์ในโครงสร้างประโยค