bandage

US /ˈbæn.dɪdʒ/
UK /ˈbæn.dɪdʒ/
"bandage" picture
1.

ผ้าพันแผล, ผ้าพัน

a strip of material used to bind up a wound or to protect an injured part of the body

:
•
She wrapped a bandage around his sprained ankle.
เธอพันผ้าพันแผลรอบข้อเท้าที่แพลงของเขา
•
The nurse applied a fresh bandage to the cut.
พยาบาลใช้ผ้าพันแผลใหม่กับบาดแผล
:
dressinggauzewrapstrip
1.

พันผ้าพันแผล, พัน

bind or cover (a wound or injury) with a bandage

:
•
He carefully bandaged the cut on his arm.
เขาพันผ้าพันแผลที่บาดแผลบนแขนอย่างระมัดระวัง
•
The medic quickly bandaged the soldier's leg.
แพทย์สนามรีบพันผ้าพันแผลที่ขาของทหาร
:
dresswrapbindcover