apprentice
US /əˈpren.t̬ɪs/
UK /əˈpren.t̬ɪs/
1.
เด็กฝึกงาน, ลูกศิษย์
a person who is learning a trade from a skilled employer, having agreed to work for a fixed period at low wages
:
•
She started her career as an apprentice carpenter.
เธอเริ่มต้นอาชีพในฐานะเด็กฝึกงานช่างไม้
•
The young apprentice eagerly absorbed every lesson from his master.
เด็กฝึกงานหนุ่มซึมซับทุกบทเรียนจากอาจารย์ของเขาอย่างกระตือรือร้น
1.
รับเป็นเด็กฝึกงาน, ฝึกงาน
to employ someone as an apprentice
:
•
The company decided to apprentice several young people in the skilled trades.
บริษัทตัดสินใจรับเด็กฝึกงานหลายคนในสาขาอาชีพที่มีทักษะ
•
He was apprenticed to a master craftsman at a young age.
เขาถูกฝึกงานกับช่างฝีมือผู้เชี่ยวชาญตั้งแต่อายุยังน้อย