windpipe
US /ˈwɪnd.paɪp/
UK /ˈwɪnd.paɪp/
1.
tchawica
the air passage from the larynx to the bronchi; the trachea.
:
•
The doctor examined the patient's windpipe for any obstructions.
Lekarz zbadał tchawicę pacjenta pod kątem wszelkich przeszkód.
•
A piece of food went down his windpipe, causing him to choke.
Kawałek jedzenia wpadł mu do tchawicy, powodując zadławienie.