superlative
US /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
UK /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
1.
znakomity, najwyższej jakości
of the highest quality or degree
:
•
The chef prepared a superlative meal for the guests.
Szef kuchni przygotował znakomity posiłek dla gości.
•
Her performance was truly superlative.
Jej występ był naprawdę znakomity.
1.
stopień najwyższy, superlatyw
the highest degree of comparison of an adjective or adverb (e.g., 'biggest', 'most beautiful')
:
•
In grammar, 'tallest' is the superlative form of 'tall'.
W gramatyce 'najwyższy' to forma stopnia najwyższego od 'wysoki'.
•
She used the superlative 'most beautiful' to describe the sunset.
Użyła stopnia najwyższego 'najpiękniejszy', aby opisać zachód słońca.