stammer
US /ˈstæm.ɚ/
UK /ˈstæm.ɚ/
1.
jąkać się, zacinać się
to speak with involuntary pauses and repetitions of initial consonants or syllables and difficulty in articulating words
:
•
He tends to stammer when he's nervous.
Ma tendencję do jąkania się, gdy jest zdenerwowany.
•
She would often stammer over her words when speaking in public.
Często jąkała się, mówiąc publicznie.
1.
jąkanie, zacinanie się
a tendency to stammer
:
•
He spoke with a slight stammer.
Mówił z lekkim jąkaniem.
•
Her nervousness caused a noticeable stammer in her presentation.
Jej zdenerwowanie spowodowało zauważalne jąkanie w jej prezentacji.