spite
US /spaɪt/
UK /spaɪt/
1.
złośliwość, zemsta, uraza
a desire to hurt, annoy, or offend someone
:
•
He did it out of pure spite.
Zrobił to z czystej złośliwości.
•
She broke the vase just to show her spite.
Rozbiła wazon tylko po to, by okazać swoją złośliwość.
1.
dokuczać, złośliwie postępować, robić na złość
deliberately annoy or offend (someone)
:
•
He tried to spite her by ignoring her calls.
Próbował jej dokuczyć, ignorując jej telefony.
•
Don't let him spite you with his rude comments.
Nie pozwól mu dokuczyć ci swoimi niegrzecznymi komentarzami.