singular
US /ˈsɪŋ.ɡjə.lɚ/
UK /ˈsɪŋ.ɡjə.lɚ/
1.
pojedynczy, wyjątkowy
of or relating to a single person or thing, as opposed to more than one
:
•
The word 'cat' is a singular noun.
Słowo 'kot' to rzeczownik w liczbie pojedynczej.
•
He has a singular focus on his career.
Ma wyjątkowe skupienie na swojej karierze.
2.
wyjątkowy, niezwykły
exceptionally good or great; remarkable
:
•
She showed singular courage in the face of danger.
W obliczu niebezpieczeństwa wykazała się niezwykłą odwagą.
•
His performance was of singular brilliance.
Jego występ był wyjątkowo błyskotliwy.
1.
liczba pojedyncza
the singular form of a word
:
•
The singular of 'children' is 'child'.
Liczba pojedyncza od 'dzieci' to 'dziecko'.
•
In English, most nouns have a singular and a plural form.
W języku angielskim większość rzeczowników ma formę pojedynczą i mnogą.