rebellious
US /rɪˈbel.i.əs/
UK /rɪˈbel.i.əs/
1.
buntowniczy, nieposłuszny
showing a desire to resist authority, control, or convention
:
•
The rebellious teenager often clashed with his parents.
Buntowniczy nastolatek często kłócił się z rodzicami.
•
She had a rebellious spirit and always questioned the rules.
Miała buntowniczego ducha i zawsze kwestionowała zasady.
2.
buntowniczy, rewolucyjny
of or characteristic of a rebel
:
•
The group launched a rebellious attack against the government.
Grupa przeprowadziła buntowniczy atak na rząd.
•
They joined the rebellious forces in the civil war.
Dołączyli do buntowniczych sił w wojnie domowej.