punctuate
US /ˈpʌŋk.tuː.eɪt/
UK /ˈpʌŋk.tuː.eɪt/

1.
2.
przerywać, akcentować
occur at intervals throughout (a series of events or a period of time)
:
•
His speech was punctuated by applause.
Jego przemówienie było przerywane oklaskami.
•
The silence was punctuated by the distant sound of church bells.
Cisza była przerywana odległym dźwiękiem dzwonów kościelnych.