precondition
US /ˌpriː.kənˈdɪʃ.ən/
UK /ˌpriː.kənˈdɪʃ.ən/
1.
warunek wstępny, przesłanka
a condition that must be fulfilled before other things can happen or be done
:
•
A good education is a precondition for success.
Dobre wykształcenie jest warunkiem wstępnym sukcesu.
•
Meeting the safety standards is a precondition for operating the machinery.
Spełnienie norm bezpieczeństwa jest warunkiem wstępnym do obsługi maszyn.
1.
uwarunkować, przygotować
to influence or determine (something) in advance
:
•
His early experiences preconditioned him to be cautious.
Jego wczesne doświadczenia uwarunkowały go do ostrożności.
•
The training program aims to precondition athletes for intense competition.
Program treningowy ma na celu uwarunkowanie sportowców do intensywnej rywalizacji.