precipitate
US /prɪˈsɪp.ə.teɪt/
UK /prɪˈsɪp.ə.teɪt/
1.
przyspieszyć, spowodować, wywołać
cause (an event or situation, typically one that is bad or undesirable) to happen suddenly, unexpectedly, or prematurely
:
•
The economic crisis was precipitated by a collapse in housing prices.
Kryzys gospodarczy został przyspieszony przez załamanie cen nieruchomości.
•
His resignation precipitated a leadership crisis.
Jego rezygnacja przyspieszyła kryzys przywództwa.
2.
wytrącać, osadzać
cause (a substance) to be deposited in solid form from a solution
:
•
Adding the chemical will precipitate the salt out of the solution.
Dodanie chemikaliów spowoduje wytrącenie soli z roztworu.
•
The reaction caused a white solid to precipitate.
Reakcja spowodowała wytrącenie się białego osadu.
1.
pochopny, nieprzemyślany, gwałtowny
done, made, or acting suddenly or without careful consideration
:
•
He made a precipitate decision to quit his job.
Podjął pochopną decyzję o rzuceniu pracy.
•
The government's precipitate actions led to widespread protests.
Pochopne działania rządu doprowadziły do powszechnych protestów.
1.
osad, wytrącenie
a substance precipitated from a solution
:
•
The chemist collected the white precipitate from the bottom of the beaker.
Chemik zebrał biały osad z dna zlewki.
•
The formation of a precipitate indicates a chemical reaction has occurred.
Powstanie osadu wskazuje na zajście reakcji chemicznej.