outlaw
US /ˈaʊt.lɑː/
UK /ˈaʊt.lɑː/
1.
banita, wyjęty spod prawa, zbieg
a person who has broken the law, especially one who remains at large or is a fugitive
:
•
The sheriff pursued the notorious outlaw across the desert.
Szeryf ścigał osławionego banitę przez pustynię.
•
Robin Hood was an outlaw who stole from the rich to give to the poor.
Robin Hood był banitą, który kradł bogatym, by dawać biednym.
1.
zakazać, wyjąć spod prawa, uznać za nielegalne
make (something) illegal; ban
:
•
The government decided to outlaw the sale of certain firearms.
Rząd zdecydował się zakazać sprzedaży niektórych rodzajów broni palnej.
•
Smoking has been outlawed in all public buildings.
Palenie zostało zakazane we wszystkich budynkach publicznych.