obligatory
US /əˈblɪɡ.ə.tɔːr.i/
UK /əˈblɪɡ.ə.tɔːr.i/
1.
obowiązkowy, przymusowy, nakazany
required by a legal, moral, or other rule; compulsory.
:
•
It is obligatory for all students to wear uniforms.
Noszenie mundurków jest obowiązkowe dla wszystkich uczniów.
•
Attendance at the meeting is obligatory for all staff.
Obecność na spotkaniu jest obowiązkowa dla wszystkich pracowników.
2.
obowiązkowy, formalny, rutynowy
(of a person or their behavior) done to conform to social or legal requirements rather than from genuine desire or interest.
:
•
He gave an obligatory smile, clearly not amused.
Uśmiechnął się obowiązkowo, wyraźnie niezadowolony.
•
The polite applause was merely obligatory.
Uprzejme brawa były jedynie obowiązkowe.