knockout
US /ˈnɑːk.aʊt/
UK /ˈnɑːk.aʊt/
1.
nokaut, KO
a blow that renders an opponent unconscious
:
•
The boxer delivered a powerful knockout punch.
Bokser zadał potężny cios nokautujący.
•
It was a clean knockout in the first round.
To był czysty nokaut w pierwszej rundzie.
2.
piękność, atrakcja, cudo
a very attractive or impressive person or thing
:
•
She looked like a real knockout in her new dress.
Wyglądała jak prawdziwa piękność w swojej nowej sukience.
•
That car is a total knockout.
Ten samochód to totalny hit.
1.
nokautujący, obezwładniający
causing an opponent to be unconscious
:
•
He delivered a knockout punch.
Zadał cios nokautujący.
•
The drug has a knockout effect on pain.
Lek ma nokautujący wpływ na ból.