intransitive
US /ɪnˈtræn.sə.t̬ɪv/
UK /ɪnˈtræn.sə.t̬ɪv/
1.
nieprzechodni
(of a verb or a sense of a verb) not taking a direct object (e.g., weep, lie, arrive)
:
•
The verb 'sleep' is intransitive.
Czasownik 'spać' jest nieprzechodni.
•
Many verbs can be both transitive and intransitive depending on the context.
Wiele czasowników może być zarówno przechodnich, jak i nieprzechodnich, w zależności od kontekstu.