high ground
US /haɪ ˈɡraʊnd/
UK /haɪ ˈɡraʊnd/
1.
wzniesienie, wysoki teren
an area of elevated land
:
•
The soldiers took the high ground to gain a strategic advantage.
Żołnierze zajęli wzniesienie, aby uzyskać strategiczną przewagę.
•
From the high ground, they could see the entire valley.
Z wzniesienia mogli zobaczyć całą dolinę.
2.
moralna wyższość, wyższa pozycja moralna
a position of moral or intellectual superiority
:
•
She always tries to take the high ground in arguments.
Zawsze stara się zająć moralnie wyższą pozycję w sporach.
•
Despite the provocations, he maintained the high ground and responded calmly.
Mimo prowokacji, zachował moralną wyższość i odpowiedział spokojnie.